Voor sommige mensen is dit vanzelfsprekend, voor anderen iets minder. Ik leg graag uit waarom ik doe wat ik doe.

Uit overtuiging

De kiem van wat ik doe is al op heel jonge leeftijd gelegd. Ik denk dat ik een jaar of negen was toen we op schooluitstap gingen naar het plaatselijke afvalverwerkingsbedrijf. Ik herinner me dat ik erg onder de indruk was van wat ik daar zag en sindsdien vaak wezenloos in de vuilnisbak staarde vanuit het gevoel dat er ergens iets niet klopte.

Het is pas vele jaren later dat ik dat gevoel ook rationeel kon benaderen, dat ik doorhad dat er effectief iets niet klopt aan het lineaire niet hernieuwbare systeem, aan onze wegwerpcultuur, aan hoe we met afval omgaan, maar vooral met de grondstoffen en brandstoffen die ervoor nodig zijn om al dat “afval” te produceren.

Door een opeenstapeling van systeemfouten in de ontwikkeling van onze westerse liberale wereld, is het als consument ook vaak duurder, moeilijker en trager om iets te hergebruiken of te laten repareren, dan om het weg te gooien en nieuw te kopen. Een product waarvoor betaald geweest is, heeft zijn dienst bewezen en is daarna afgeschreven. Leuk voor alle Chinezen, maar niet “met den dezen”….

Dit lineaire, niet hernieuwbare model van produceren, gebruiken en afdanken is niet enkel schadelijk door het dumpen of verbranden van alles wat we weggooien, maar ook door het hele proces erachter. Dat deel van het proces is vaak onzichtbaar voor de consument en wordt vooralsnog niet meegerekend in de kostprijs. Systeemfout!

Maar de indirecte impact van de productie en transport, zowel van het aanleveren van nieuwe grondstoffen als van het afvoeren van afgedankte goederen, heeft een enorm schadelijke impact op onze planeet. In een circulair model, waarbij we onze reststromen optimaal hergebruiken, zouden we de indirecte CO2-uitstoot met 90% kunnen reduceren.

Uit noodzaak

Zolang de negatieve impact van de lineaire economie nergens in rekening gebracht wordt en er enkel naar zuivere kosten in EURO gekeken wordt, zal het gedrag van de gemiddelde mens ook niet snel veranderen. Het is dus nodig dat er mensen zijn die dit bewust in vraag stellen en op zoek gaan naar alternatieven. Om die reden vind ik het ook gewoon nodig wat ik doe. Als je iemand nog veel beter wil horen uitleggen waarom het nodig is, check dan zeker het gesprek van Zwijgen is Geen Optie met Lionel Devlieger, oprichter van Rotor DC.

Ik geloof zelf sterk in de 25%-revolutie. Als we maar met genoeg zijn om niet meer mee te draaien in een scheefgegroeid systeem, zal het vroeg of laat wel veranderen. En daar wil ik aan meewerken, daar moet ik aan meewerken. Ik wil mee bewijzen dat het kan. Zie het gerust als een stille vorm van verzet of een soort passief activisme. Hoewel, passief?

Uit zelfontplooiing

Los van de overtuiging en de noodzaak, vind ik het creatieve proces ook gewoon veel boeiender als je het omdraait. I.p.v. eerst een idee of concept uit te werken en daar dan de geschikte materialen voor te gaan zoeken, merk ik dat ik door eerst materialen te verzamelen op ideeën kom die ik anders nooit zou bedacht hebben. Ik ga op zoek naar (zinvolle) bestemmingen van alles wat zich aandient. Of soms zijn het details in de uitvoering die per toeval zowel vormelijk als functioneel een meerwaarde krijgen. Op zo’n momenten doe ik een stiekem vreugdedansje.

En last but not least voelt dit als een vorm van therapie voor mij. Mijn neurodiverse persoonlijkheid is erg onderhevig aan een teveel aan prikkels en stress. Doorheen de jaren heb ik ontdekt dat ik rust en harmonie vind in het ontwerpen van circulaire creaties en de praktische uitvoering daarvan.

In dit proces komen alle aspecten aan bod waar mijn passies, talenten en kernwaarden samenkomen en die me als creatieve generalist voldoende uitdaging bieden. Kortom door hiermee bezig te zijn, ben ik in mijn element. Zo’n plek waar alle hormonen en energieën samen een vreugdedansje doen, wens ik iedereen toe <3